Schuifelen in de Langstraat

TOPDRUKTE De 26e folkloristische dag in Zoutelande trekt ongekend veel publiek. 06-08-2010
Schuifelen en weer stilstaan in de Langstraat

door Annemarie Zevenbergen
Je kon gistermiddag over de hoofden lopen in de Zoute­landse Langstraat. Nou ja lo­pen... Het was meer stilstaan, stukje schuifelen en weer stil­staan. De 26e folkloristische dag in de badplaats trok ongekend veel bezoekers. „Een mijlpaal voor Zou­telande", glunderde Sjaak Koets van de organiserende Zomid. Niet alleen de Langstraat trok veel volk, ook in de Catharinakerk was het aanschuiven in de rij. Voor het eerst organiseerde kerk en Zomid de dag samen en die samenwer­king beviel beide partijen. In de kerk was een expositie te zien met schilderijen van Ad Kusse en Bram Dingemanse.

De bezoekers van de folkloris­tische dag konden naar hartelust snuffelen aan de talloze kraam­pjes, hapjes proeven en zand hap­pen bij de ringrijwedstrijd van de Zandruiters. De dijk achter de ring­rijbaan was gestoffeerd met belang­stellenden en langs de dranghek­ken was het moeilijk nog een plaatsje te vinden om de in dracht gestoken rijders te zien.
Voor de plaatselijke horeca was het eveneens een gouden dag, de terrasjes zaten bomvol. Het was dan ook ideaal evenementenweer; niet te warm, lekker zonnetje tus­sen de wolken en het bleef droog.
Kinderen konden terecht op het grasveld bij de Catharinakerk. daar had Qui Vive uit Middelburg diver­se oud-Hollandse spelletjes neerge­zet. Van wielrollen tot grondring­werpen, een haakse sjoelbaan en jeu de fromage. Bij het laatste spel was het de bedoeling om platte schijven (kazen) in de poortjes van de houten baan te rollen.

Geen eenvoudige opgave bleek al snel. „Die schijven vallen steeds om en dan passen ze niet door de opening', mopperde een jeugdige deelnemer.
Even verderop konden kinderen ringsteken op pony's. Harry en Mickey lieten geduldig de een na de ander in hun zadel klimmen.

Mickey liet zich zelfs niet uit het veld slaan door de uitslag die het dier had opgelopen bij het grazen, waarschijnlijk door aanraking met een berenklauw. De meeste kinde­ren hadden echter niet door dat ze de ring echt moesten steken. Ze prikten keurig er hun geïmprovi­seerde lans door, trokken die weer terug en lieten de ring vervolgens hangen. Niet vreemd overigens, want de meeste ponyrijdertjes had­den nog nooit 'in het echt' ringste­ken gezien. Geen wonder als je uit het midden van Duitsland, de Randstad of de Groningen komt.

Folklore was terug te vinden in de kramen met oude am­bachten; van klompenmaker en boekbindster tot kantklosster en stoelenmatter. Over belangstel­ling hadden zij niet te klagen. Ook de leden van Stichting Het Walcherse Costuum, die de Langst­raat doorwandelden gekleed in streekdracht, trokken heel wat aan­dacht. 'Hé mama, was hat die Frau schöne Kleider' roept een Duits meisje vol bewondering. De fotoca­mera komt direct te voorschijn en de 'schöne Kleider' zijn vereeu­wigd voor het nageslacht.

Veel kinderen kwamen in Zoutelande voor de eerste keer in aanraking met het fenomeen ringrijden.

foto's Lex de Meester

Zeeuws water bij de Willibrordusput

door Annemarie Zevenbergen
Volgens de overlevering be­vatte deWillibrordusput geneeskrachtig water. Nu is de Zoutelandse bron een beziens­waardigheid, water wordt er niet meer uitgehaald. Bronwater komt nu uit een acht meter diepe bron in Biggekerke, in 2009 aangeboord. Die bron, op het terrein van biolo­gische boerderij Zeeuws Hof, le­vert jaarlijks vierduizend literfles­sen water. Het zogenaamde Zuiver ZeeuwsWater werd gisteren bij de Zoutelandse bron verkocht. Willibrordus, omstreeks 658 gebo­ren, was een Angel-Saksische zen­deling. Hij reisde als zendeling door de lage landen om daar de heidense bevolking te kerstenen. Rond 700 predikte hij ook opWal­cheren. Zijn 'thuisbasis' was de Ab­dij van Echternach in Luxemburg. Hij stierf op 81- jarige leeftijd en werd begraven in Echternach. Vol­gens verhalen bezat hij de gave om water uit de grond te ' toveren'. Hij liet tijdens zijn tochten putten gra­ven en bad daarbij. Vervolgens vul­de die put zich met water.

Zo zou ook deWillibrordusbron in Zoutelande ontstaan zijn. Die verdween door afkalving van de kust in zee. De laatste bron ver­dween door de dijkverzwaring. In de jaren '80 werd - naar oude af­beelding - onderaan de dijk een nieuwe bron gebouwd, schuin te­genover de kerk.

De nagebouwde Willibrordusput tegenover de kerk in Zoutelande.